Linksof an de Schooiersdiek
oaver een wétering
klonk ’s mâns natuurlijke muziek:
vinke en gieteling.
Langs het breje binnen pad
deur noar de Waterweg;
een stuksken Paradijs was dat,
achteloos neer`eleg
Moandagmargen ’n paar joar hen:
een gedurig gebrom:
zo as ik het doar niet kenn’:
A50 zal nooit verstomm’.
Vogelzang klinkt boaven bas,
belet is ’t oaverpad;
ruïne woar een hoeve was:
het Eden ha’w éhad.
Rechtsof an de Waterweg
volg ie noe ’t karrespoor
tussen twee akkers an’eleg:
een sleutje löp doar,
woar de gèle lis straks bleujt,
as het weer veurjoar wordt;
erepriezen blauwsel streujt,
elzen hun stoefmèèl stort.
Fietsverkeer is ok ‘estremd.
Kievit ’t dreunen oaverstemt.
Schooiersdiek, de huidige Teugseweg. Aan je rechterkant zie je een laag stuk weiland.
Het verhaal gaat dat dit heel vroeger een ruig gebied was met veel bebossing. Hier waren destijds struikrovers actief, dus je kunt je wel voorstellen dat dit de ‘Schooiersdiek’ werd genoemd.
Volg het fietspad langs het water naar nummer 14.