De grote grieze deuze langs de stroate
was op de Teuge vaste ’t hoogste huus.
Ze mossen ‘m doar nog een hötjen loaten:
in nóg een eeuw is ‘e metene thuus.
Een zandbult, betjen boaven de moerassen,
woar wègen van de Iessel samen kwam’,
Werd harbarg um wat stuvers te verbrassen,
een pleisterplaats’op weg noar Amsterdam.
De spöltuin: paradijs van kinderjoaren;
de schommel zörgt veur piene in de boek;
de hoge glierbane wil nieje broek nog spoaren:
een jutte zak lig onder in de hoek
Um het biljart bewèègt de vaste klanten;
de gastvrouwe bewaakt vertrouwde rust
en in de anbouw stoat de spölleres op de planken
of zit bie ’t raam een bruid die wordt ‘ekust.
De zwane an de wand wil wel weer bloazen,
as kolde jagers het op ’t oldjen heb ‘emunt.
Veurdat de zandbult veur café werk uut’ekoazen
had al een boer doar zien bedrijf ‘erund.
Woar dag en nacht het druk verkeer blif roazen
wordt ’t olde beest een nieje kans ‘egund.
De Zwaan, een gemeentelijk monument, werd oorspronkelijk in 1705 gebouwd en in 1900 herbouwd na een brand.
Het pand ligt aan de historische Hessenweg, waarvan een deel nog zichtbaar is als ventweg. In 1912 nam de familie Te Winkel de exploitatie over en breidde het uit met een grote speeltuin.
Gedurende bijna een eeuw bleef De Zwaan een geliefde horecagelegenheid, tot het in 2000 sloot. Sindsdien wordt het pand particulier bewoond en is op het terrein van de speeltuin nieuwbouw gerealiseerd.
Ondanks deze veranderingen behoudt De Zwaan haar historische betekenis voor Teuge.
Sla rechtsaf het Zwanenpad in.